Τα τελευταία χρόνια, ολοένα και περισσότερη έμφαση δίνεται στη μελέτη του ρόλου που διαδραματίζει η καινοτομία στην κοινωνική και οικονομική αλλαγή των σύγχρονων κρατών. Ωστόσο, σε σύγκριση με τον ιδιωτικό τομέα, διαπιστώνεται έλλειψη δεδομένων και ποσοτικών στοιχείων, γεγονός που εμποδίζει την κατανόηση του περιβάλλοντος και των συνθηκών καινοτομίας.
Το κράτος ανέκαθεν αντιμετωπιζόταν ως παθητικός αποδέκτης της καινοτομίας που πραγματοποιείται στον ιδιωτικό τομέα. Μολαταύτα, η καινοτομία στο δημόσιο τομέα θεωρείται πλέον όλο και περισσότερο ένας κρίσιμος παράγοντας που μπορεί να συμβάλει στη διατήρηση ενός υψηλού επιπέδου λειτουργίας και παροχής υπηρεσιών στους δημόσιους φορείς, στην αντιμετώπιση των κοινωνικών προκλήσεων και στην επίτευξη ευημερίας. Η καινοτομία από την πλευρά του κράτους μπορεί να συντελέσει όχι μόνο στη βελτίωση των παραγόμενων αγαθών από το δημόσιο, αλλά και στην ενίσχυση της καινοτομίας στον ιδιωτικό τομέα.