Σύμφωνα με τον ν.5027/2023, μια πρακτική για να θεωρηθεί καινοτομία και να αναρτηθεί στο Αποθετήριο Πρακτικών Καινοτομίας, οφείλει να πληροί συγκεκριμένα κριτήρια. Αυτά τα κριτήρια διασφαλίζουν την πρωτοτυπία, την αξία, την ανθρωποκεντρική προσέγγιση και την εφαρμοστικότητά της.
Βάσει του ορισμού της καινοτομίας από τον ΟΟΣΑ, τα κύρια κριτήρια είναι τα εξής:
1. Πρωτοτυπία
Η πρακτική καινοτομία πρέπει να αποκλίνει από τις υπάρχουσες πρακτικές, προσφέροντας νέες λύσεις σε υφιστάμενες προκλήσεις, όπως η κινητικότητα ή η ρύπανση. Ο βαθμός πρωτοτυπίας εκτιμάται με βάση τη δυνατότητά της να αντιμετωπίζει αβεβαιότητες και πολύπλοκα προβλήματα για τα οποία δεν υπάρχουν έτοιμες λύσεις ή απαιτείται προσαρμογή των υφιστάμενων.
2. Δημιουργία Δημόσιας Αξίας
Μια καινοτόμα πρακτική πρέπει να συμβάλλει στη δημιουργία αξίας για το κοινό. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσω:
- Βελτίωσης της ποιότητας ή της προσβασιμότητας των δημόσιων υπηρεσιών.
- Μείωσης του κόστους ή αύξησης της ικανοποίησης των πολιτών.
- Ενίσχυσης της εμπιστοσύνης προς την κυβερνητική ανταπόκριση και αξιοπιστία.
Τα συνολικά οφέλη, όπως η μείωση της κυκλοφοριακής συμφόρησης ή η βελτίωση της ποιότητας ζωής, είναι βασικοί δείκτες επιτυχίας.
3. Ανθρωποκεντρικότητα
Η επιτυχημένη καινοτομία πρέπει να εμπλέκει τους ανθρώπους – πολίτες, επιχειρήσεις ή οργανισμούς – σε όλα τα στάδια: σχεδιασμό, εφαρμογή και αξιολόγηση. Οι ανάγκες, οι προτεραιότητες και οι προσδοκίες τους πρέπει να λαμβάνονται υπόψη και να ενσωματώνονται στη διαδικασία.
4. Εφαρμοστικότητα και Βιωσιμότητα
Η καινοτομία πρέπει να είναι εφαρμόσιμη, επαναλαμβανόμενη και επεκτάσιμη. Επιπλέον, πρέπει να διασφαλίζεται η βιωσιμότητα της, ώστε να προσαρμόζεται και να εξελίσσεται με την πάροδο του χρόνου.
Η συμμόρφωση με τα παραπάνω κριτήρια αποτελεί τη βάση για την αναγνώριση μιας πρακτικής ως καινοτομίας, συμβάλλοντας ουσιαστικά στη βελτίωση της κοινωνίας και των δημόσιων υπηρεσιών.
